Düşler Bahçesi

2006 yılında yaptığım gülhatmi ve ortancalarla dolu bu huzur dolu bahçeye bakıyorum. Tam da şu an, aynı böyle huzurlu bir bahçenin içinden bu yazıyı yazıyorum. Galiba ruh, önce düşlerini boyuyor; sonra da bir şekilde onun içine yerleşiyor.

Nagualizm’e göre bizler yalnızca yediğimiz, içtiğimiz ve düşündüklerimiz değiliz; biz, düşlerimiziz. Toltekler “düş görmek” eylemini pasif bir rüya hali olarak değil, bilinçli bir yaratım alanı olarak görürlerdi. Kadim uygarlıklar bilinçdışı kapılarını aralamayı çok iyi biliyorlardı. Hayatımızı şekillendiren en derin unsur da işte bu düşler. Düşüncelerimiz, seçimlerimiz ve aklımıza gelebilecek pek çok şey, aslında düşlerimiz tarafından belirleniyor. Ben de düşlerimi yaşıyorum.

Belki de yaptığım sanat, yaşamak istediklerimin bir eskizidir.

Ya da yaşanması gerekenlerin.

Kim bilir…

6 Ağustos 2025